Willy F. James Jr.
Een van de ‘172 African Americans of Margraten’ is Willy F. James Jr., geboren op 18 maart 1920, in Kansas City, Missouri. Vlak voordat hij zich september 1942 meldde om met het US Army naar Europa te gaan, trouwde hij met Valcenie James. Het echtpaar had geen kinderen.
Hij komt als infanterist-verkenner terecht bij Company G van de 104de Infantry Division, the Timberwolves. James sneuvelt op 8 maart 1945 nadat hij met gevaar voor eigen leven een leidinggevende heeft gered. Hij ontvangt daarvoor het Distinguished Service Cross.
Pas in de jaren 90 kregen diverse Afro-Amerikaanse veteranen die deelnamen aan de Eerste Wereldoorlog (zie link hieronder) de hoogste militaire onderscheiding, de Medal of Honor (MOH), postuum. Jaren na de Tweede Wereldoorlog, in 1993, bleek dat geen enkele Afro-Amerikaanse veteraan de MOH had gekregen voor deelname aan WOII. In 1993 deed de Shaw University in Raleigh onderzoek in opdracht van het Amerikaanse leger. Dat onderzoek wees uit dat de criteria om in aanmerking te komen voor deze onderscheiding discriminerende bepalingen bevatte. Vervolgens kregen de eerste zeven veteranen die reeds in het bezit waren van het Distinguished Service Cross uit handen van president Bill Clinton op 13 januari 1997 de Medal of Honor uitgereikt. Zes veteranen, waaronder Willy F. James Jr., ontvingen de onderscheiding postuum: https://www.c-span.org/video/?77874-1/medal-honor-presentation
Willy was een van de ruim 2000 zogenoemde Negroe Infantry Volunteers. Op het eind van de oorlog werden Willy en andere zwarte vrijwilligers toegevoegd aan gevechtseenheden waar African American eerder geen deel van mochten uitmaken. Omdat er gebrek was aan infanteristen was ras toen kennelijk niet zo relevant meer voor het leger.
Op 26 December 1944 is een oproep gedaan voor vrijwillige infanteristen en bijna 5000 African-Americans meldden zich. Op 10 januari 1945 werden ze geregistreerd bij de Infantry in Compiegne (F), in het 16de Reinforcement Depot. Dat waren alleen Afro-Amerikaanse soldaten. Het aantal vrijwilligers dat vervolgens werd getraind was beperkt tot 2500. Voor ze aan een daarop volgende gingen deelnemen, moesten ze eerst het embleem met hun militaire rang op hun uniform bedekken, zodat niet zichtbaar zou zijn wanneer ze mogelijk hoger in rang waren dan witte soldaten in hun units.
Nothing in Hell can stop The Timberwolves
De training duurde twee maanden en Willy, in de rang van Private First Class werd Lead Scout at Company G, van het 413th Infantry Regiment van de 104th Infantry Division. Deze devisie had als bijnaam The Nightfighters of TheTimberwolves. Hun motto was Nothing in Hell can stop The Timberwolves. Ze waren met name betrokken bij nachtelijke gevechtsoperaties.
Extra: https://www.nytimes.com/2019/12/12/movies/the-great-war-review.html
Op 8 april 1945 observeerde Willy een uur lang de Duitse posities bij een bruggenhoofd gedurende een manoeuvre bij het Duitse Lippoldsberg. Na terugkeer bij zijn peloton hielp hij bij de voorbereiding van een nieuwe manoeuvre gericht op de doelen die Willy accuraat in kaart had gebracht. Toen hij kort daarop zijn peloton leider te hulp schoot nadat die ernstig gewond was geraakt, werd hij door vijandelijk vuur gedood. Hij was 25 jaar en zijn graf is op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten.
De compositiefoto is samengesteld op aanwijzing van familieleden, omdat er geen enkele foto beschikbaar was toen de Medal of Honor door president Bill Clinton in 1997 werd uitgereikt aan zijn weduwe Valencie.
Willy F. James ontving eveneens postuum:
- the World War II Victory Medal
- the Bronze Star
- the Purple Heart
- the Army Good Conduct Medal
- the Distinguished Service Cross.
Links:
